o patiyi gören ve gülümseyen bendim arka koltukta oturan kız.sen beni görmedin ama...arkandan baktım gülümsedim.
canım benim ben öykülerimi,yazılarımı,şiirlerimi artık suya yazıyorum hep.akıp gidiyo... su da ; toprağa karışıyo..
dilim lal oldu .. susuyorum yazacak ,söyleyecek şeylerim varken... ne zaman susmam gerekse konuşuyorum...
bazen ergenlik çağındaki aptal gibi hissediyorum kendimi beni anlayaman bir toplum ve dünyada yaşıyorum sanki.. arkamı dönünce herşey hallolmuş gibi oluyo.. insan ülkesinden nefret eder mi?? ya da nefret etse de o kadar bağlanır mı topraklarına.. ne garip çelişki bu ...
bazen adalardaki o simitçi geliyo aklıma...ordan taptaze bir koku geliyo burnuma.. hani şu sıcak sıcak diye bağıran çay bahçesinin önündeki...
daha mı cesurduk.. daha tepkili.. daha bilmiş...o caddelerde o yaşta o arkadaşlarmızla birlikteyken??onca gece sohpetleri..onca kızgınlık onca umut..onca kendinden geçiş..kahkahalar....neydi??
burda ülkenin elden gitmesine göz yuman insanlar var... o insanlara parayla o şehirde oy verdiren daha üst(!) insanlar var... ve bunu öğretmen arkadaşlarına anlatan insanlar var... ve genç insanlar bunlar....hani bizden biri olmalı gibi geliyo insana ilk başta anlıyo musun BİZDEN BİRİ...
can yücele aitti sanırım...en uzak mesafe ne afrikadır ne çin ne hindistan ne seyyareler ne de yıldızlar gece ışıldayan. en uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir birbirini anlamayan... o kadar ağır yaşıyorum ki....
hani artık kimse yok cam buğusuna bir pati çizmekten mutlu olan insan....gündelik koşuşmalar,üç-beş ülkeden ondan bun dan şikayet... hepsi bu...ilk kitap kokusunu gözlerini kapatıp içine deli gibi çeken kimse yok burda ne de kitap fuarlarında kitaplara dokunan...tek tek...
gece öyle isteyince dışarıya çıkmak ta yok...binlrece hayvan var çünkü evrmi bitmemiş...içim acıyo düşündükçe
çok başka şeylerden bahsettim belki ama böyle karşımda kahve içer gibi usulca...sıcacık yanında hissetmek istedim...hani bizden, benden biri... çok özledim...
öykünü gülümseyerek okudum... içime aktı...gerçekten içimi ısıttı... böyle birşeye ihtiyacım varmış...olunca anladım
. hani şu dizelerde anlatmadığım ama anlatmak istediğim şeyleri de anladın biliyorum....gülümsüyorum bu yüzden.. hisset..
şimdilik hoşçakal....
