ölümler çıplak gelir....
bu şehre ilk ayak bastığında hep bu şarkıları dinledi...
Yurdun soğuk koridorlarının yüzlerce odasından birinde yorganı çekip ağlayan ve uyumaya çalışan bi kızla tanışmıştı eskişehir. Sevdi onu birilerini werdi birilerini aldı. Kız alışamadı, sewer gibi göründü ama hep kaçmak istedi geri dönmek istedi hep iyiler war sandı şehir bıyık altından gülerken o hep böyle gidicek sandı.Gitmedi...
Bundan beş sene önce sevdi kız, sewildi de ama yetmedi, şehir ona aradıklarını wermedi sonra baktı hep mutsuz yüzler gördü kız... gün geldi onlardan biri oldu... ilkleri yaşadı, doyasıya güldü karnı ağrıyıncaya kadar, doyasıya ağladı bağıra bağıra ama şehir hala soğuktu umursamıyordu kızı.Kız kızdı şehre sövdü, bağırdı terketti onu ama şehir kulak asmadı..kız yapamadı yine döndü. Sonra aralarında bişi oluşmaya başladı kızın ve şehrin...
Kız sonra şehrin söylediklerine değil fısıldadıklarına kulak astı..durdu bekledi.. bekledii... bu sırada gelenler alanlar verenler gidenler oldu kız hep bekledi farketmeden sabretmeyi de ğrendi bir çok şeyin yanında...Kız bir verdiyse şehir beş aldı..Aldıklarını umursamamaya başladı sonra kız verdiklerine baktı çünkü.. hiç te fena değildi...
Kız sonra onları besledi onlarla güldü onlarla ağladı ve büyüdü onlarla ve çok sewdi şehri arkasına dönüp baktı pek te kötü sayılmazdı...sarıldı kız sımsıkı şehrin verdiklerine.. ama şehir yine galip geldi sewdiklerini aldı elinden, kız yıllar önceki haline benzetti kendini sawunmasız yine tek başınaydı...
şehri hala sewiyor, onu da insanlar gibi " olduğu gibi " kabullenmeyi öğreniyor... ama gitmesini hiç istemiyor ... neden diye sormuyor... ama çok özlüyor...
sen de başını alıp gitme ne olur... kız bu günlerde şehre hep bunu söylüyor gitmesine izin vermesin diye...
ama o dinlemiyor...
P.S. semam seni çok sewiyorum...can dostum ... gitmeni çok istiyorum ..ama gitmee yine de
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder