Ben hayatında hep eksiğinim senin yanında duran eğrelti otu, çürümüş fesleğen kokusu biraz da ..
Hep yalnız budala .. Böyle de sevdin beni bilirim ama sen bilmedin nasıl yaralandım yanında öyle eksikken eskimiş fotoğraflara bakarken sen bilmedin benim nasıl nefessiz kaldığımı görmedin ama sevdin beni bilirim... Çok sevdin yalnızlığımı sevdin… Hırçınlığımı sevdin... Belki beni bunlarla en çok sen sevdin bilirim…
Oysa ben hep yarımdım…
… Ve sonra sen gittin... Beni gittiğin yerden de sevdin… beni ordan da gördün… ama ben daha da eksik kaldım… Şimdi seni tamamlayan o renkli cıvıl cıvıl resimlere geri dönüyorsun oysa biliyorsun ben hala eksik ve yalnızım. O fotoğrafta hiç olamayan… Belki fotoğrafı hep çekenim... Karelerde yer alamayan…
Yine de sevdin beni bilirim… Ben de seni…
5 yorum:
"Kırılgan ve yorgun ruhunun aynadaki yansıması bu sadece. Çocuk halinin avaz avaz isyanı. Büyümüşlüğünün elinde elma şekeri, çocuk halini kandırmacası. Tozlu albümlerde sıkışıp kalmışlığın baki değil. Sen en renkli fotoğraflarda en güzel pozunu vermek için doğru zamanı bekliyorsun."
diye yazmıştım bir zaman önce...
çok güzel yazmışsın yaa...
benzer hisler ve düşünceler demek ki maya bu yüzden yolların kesişmesi... benzerlerden....ne güzel demişsin..
teşekkkür ederim desperate housewife...=)
Ne güzel anlatmışsın
sağol kumsalcım...
Yorum Gönder