23 Aralık 2009 Çarşamba
yalnızca bir rüzgar...
"biz beceremedik hayatta mutlu olmayı belki" dedi annesine sütü ocağa koyarken...
"hiç hem de... hatta hiç beceremeyeceğiz de" diye yanıt geldi...
bölük pörçük sırasız dağınık cümleler gibi yaşıyoruz;
oysa biri gelse eliyle koymuş gibi bulacak gibi...
tuhaf...
defalarca çalınmış bir senfoninin artık hiç bir zevk vermemesi gibi...
koltuklar kırmızı...
koltuklar eskimiş...
değiştirmeye gücümüz yok..
farklı yerlerde de olsa hep aynı notayı yanlış basıyouz..
yapılan ezberler ve pratikler hiç bir işe yaramıyor...
bu kadar kalabalık mıyız...
bu kadar kalabalıksak neden yalnızız...
bu kış bu soğuk bile hakkıyla değil
artık ayak izlerimiz bile çıkmıyor yürürken o bembeyaz olmadığından
silik silik adımlarımz...
bir rüzgar bekliyoruz.
ister sert olsun ister meltem kadar sıcak...
hafif hafif essin ya da alıp götürsün istiyoruz
bir rüzgar...
alıp götürecek
ya da aldanıyoruz.
oysa,
sadece bir rüzgar yeter demişti...
...
çıkmayacak bir rüzgarı beklemek....
içimdeki müzik hep aynı bir adım öteye geçemiyor...
keşke çok mutlu olsam da mutlu etse yazdıklarım diye düşündü dışarıdaki yağmuru elindeki fincanla izlerken...
Etiketler:
hayat kırıkları,
noir desir,
rüzgar,
yağmur
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
13 yorum:
bir rüzgar bekliyorum haykırışlarımda sesimin duyulmadığı ...
bölük pörçük sırasız dağınık cümleler gibi yaşıyoruz !!
mutlu olmak nasıl bişi diye düşünmeden edemiyor insan. o yağan yağmurlar içimi sızlatıyor tüm kesik çizgilerime değip...
bu nasıl bi çelişkidir ... bir yandan acı bir yandan mutluluk ...
bir rüzgarı beklemekten ziyade bir rüzgar yaratsan belki her şey senin için diğerleri için daha farklı olabilir.
mutluluk bazen yanıbaşımızdan geçer ve biz onu tanımaya çalışmamışsak,bir yabancı gibi geçer.
biri gelse bulsa bizi diye yazmışsın ya düşündüm bir an biz kendimizi ne kadar bulduk, ne kadar biliyoruz da hep başkalarından bizi bulmasını, bilmesini bekliyoruz acaba...
"yapılan ezberler ve pratikler hiç bir işe yaramıyor"
belkide bize ezberletilenler yanlıştı !!
çok sevdim, evde pc yok, birazdan yazıcıdan çıkaracağım şiirini ve akşam eve gittiğimde bir kahve eşliğinde şiirin içine gire gire okuyacağım dışarı taşıp sana ulaşacağım...
@bekriya:hayatın kendisi değil mi bekriyacım hep çelişki hep düğün ve cenaze hali... ölüm ve doğum hali...mutluluk mutsuzluk hali işte...
@sürüden ayrılan koyun: o kadar çok rüzgardan geçti ki bu beden... gerekirse yeniden yaratır yeniden söndürür...
@beenmaya: haklı olabilirsin...
kendimizi bazen o kadar kaybediyoruz ki bir kaçış belki bu da...
@eserce: aslında öğretilen ezberleri unutmayı başarabildim ben...
insanın kendi ezbeleri işe yaramıyor bazen... sil baştan istiyor her hikaye sanki..
@ gece sorgulamarı bekleyeceğim canım yazını... belki bana da bir fincan eşlik eder yazdıklarına...
@gri kent sakini: bir rüzgar biliyorum çıkıcak o rüzgar senin için de...
@evren: sıraya koymayı beceremiyoruz işte kimi zaman cümlerimizi öylece birikiyor cebimizde düzensizce..
@sophie'nin dünyası: çoğu zaman öyle oluyor evet...
ama bir kere kaçmışsa bulunca yakasına yapışacak kadar güçlü oluyor insan... oluyor biliyorum...
Arabesk tarzınız şiirlerin,bir küçük kızın gözlerinde, kirpikten damlayan gözyaşı gibi hüzünlü..
Rumuz: Ruhsuz kanat
Yorum Gönder