Eskişehir’de tren garı
Hava buz
Hava keskin
Hava demirden
Gözler kitli yerdeki taşlara
Geldiler
Yolcular
Yolcular bakan gözleri bakmayanları ne varsa
Gözlerinde çekip fotoğraflarını
Gittiler
Kalanlar
Kalanlar yaprakları ceplerine doldurup gittiler
Her şey böyle başladı önce
Sonra mı?
Öncesi ve sonrasının sıkışmasındaydı arada kalanlar
Şimdisi olamayanlar
Ne gidip ne de kalanlar
En çok canları yananlar
Tren bir onları almazdı giderken
Gittiler gitmenin büyüsüne kapılıp
Kaldılar kalmaktan medet umarak
Ve
Ağlamak en çok ona yakıştı
Bu şehirde
Kimse bilmedi
4 yorum:
çok beğendim şiirini. :)
teşekküür ederimm:)
uzun zamandır gitmenin ve kal demenin bu kadar güzel resmedildiği satırlar okumamıştım...
yüreğine sağlık...
teşekkür ederim mayam...
içimde olduğum durum bu ara hissettiğim gibi resmedebildiysem ne mutlu bana...
Yorum Gönder