is last day:(

beklemiyorum artık...bekleyemiyorum..
eski bir türkü geriye kalan.... hayat hep sevdikleriyle sınıyor insanı..
insanın canını hep en çok sevdikleri yakarmış... düşünmeden söylenmiş bi cümle..bazen öyle anlar yaşatıyor ki insana...
yenilmek....başaramamak..??hatayı hep hayata yüklemek... başına gelen şeylere?? bahaneler bulmak mı??korkaklık mı?? cesaretsizlik mi?
iyi geçinemiyorum ömrümle...iyi bakamıyorum galiba ona.. ne yapsam her şey yarım yamalak..eksik.. doyumsuz...

senin hayatın orası olmuş artık... ben hala neyi kabullenemiyorum...çırpınıp duruyorum...boş.. ne kendi hayatımı düzene sokabiliyorum.. ne sana olan ümidimi..
sen üzülüyosun oradan geleceğin için.. belki hiç gelmeyeceksin.. yarım yarım görüşeceğiz yılın belirli az zamanlarında...

ama ben neden o cümleyi okuyunca bu kadar üzüldüm??...
neden ağladım inan bilmiyorum....

" is last day:( "

sen mutlyusan ben de mutluyum ..