30 Temmuz 2007 Pazartesi

gönderilmiş mektup

...demişsin ya çok kötü oldum hep gelecekmişim gibi ama artık anladım... ben bugün öle oldum hala gelicen diye bekliyordum hala sana ew hakkında sorular biriktiyordum, her şeyimi biriktiyordum gelecektin ben hala o hayallerdeydimm ta ki şu ana kadar gerçekler neden bu kadar acı werici her zaman hani kardeşimdin kısa bir yolculuktu kısa bi ayrılıktı ama değilm iş neden hep güsel şeyler acı weriyo sen benim ilk aşkım gibiydin kısa ama güsel wazgeçlimez yeri doldurulmaz artık kime gelse hep seni arıcam hem sana benzeticem hani işim bu ya hep senle karşılaştırıcam ama ilk aşkım gibi sen de bi daha olmıcaksın.. Bir daha paylaşım hep acı we kısa olacak benden uzakta düşünüceksin başkaları olacak onların hikâyelerini dinleyeceksin... Sen benim üniversite hayatımın en unutulmaz anlarıydın hep arıcam ama hiç bulamıcam bi daha biliyorum...
Artık Türkiye daha anlamsız orada mutlu ol emii... Ben burada geriye kalanlarla geride bıraktıklarınla yaşamaya çalışyıorum tökezliyorum ama mühim değil kalkıyorum… Başarmaya çalışıyorum... Sensiz... Her şeyim eksik ve yarım…
Orada mutlu ol emii...Ben artık düş kurmıcam her geçen gün biraz daha öğreniyorum bunu... Hayat, dünya asla düşlere yer vermeyecek ama hala inatlaşıyorum işte... Saçmaladım biraz amacım seni üzmek değil sadece paylaşmak istedim hep yaptığım gibi artık gözyaşımı başkası silse de yahut hiç silinmese de öğreniyorum kendi kendine kalkmayı yerden...
Seni çok seviyorum kardeşim seni üzdüysem beni affet...Başkalarıyla yaşamaya çalışıyorum dünya daha anlamsız olsa da seni çok özlüyorum... Ve hep özlüceemm...
Gözlerimde boğulma diye ağlamıyorum yine de...
İçimdeki tüm güzel şeyleri iyiden yana ne warsa hepsini sana gönderiyorum n’olur hisset... ve Kendine dikkat et...

Hiç yorum yok: