göğe bakma durağı (1)

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlık böyle iyi aferin tanrıya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gizlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat
Durma göğe bakalım
turgut uyar

sonsuza kadar kalınsa bıkılmayacak sanki o durak...göğe bakmak... bulutların üzerine düşüneceğini hissetmek...
senin bu ellerinde ne var bilmiyorum, tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum...

nasılsa sarhoşuz,nasılsa öpüşürüz sokaklarda beni bırak göğe bakalım...

hani turgut uyar seven bir belediye başkanı olsa şehrin en ortasındaki bir durağa verse ismini.. gitsek oraya özledikçe...dinlensek...iyi olmaz mı??

olmaz yaa...

herkezin bir göğe bakma durağı olsun o zaman aynı anda kafamızı kaldırıp göğe bakarız belki..buluşuruz, buluştuğumuzu bilmeden...anlarız birbirimizi...ne güzel olur...