hasta

uçurtmanın ipi kaydı elimden...

bahar geliyor oysa tam sırası renklerin, uçan balonların..

acı bir uğultu var kulaklarımda sadece çalan uğul uğul...
yıllar geçiyorr... zaman değişiyor... ben sanki bekleme odasına alınmış, randevusu bilinmeyen,
bekletilen, ve o odada unutulmuş bir hasta gibiyim.Doktor çoktan gitmiş,dergilerin günü geçmiş, sohpetler bile susmuş...saçım başım dağılmış...

içimdeki boşluk dolmuyor..

uçurtmanın ipi kayıyor elimden..tutamıyorum... kimse görmüyor.. uçurtmayla birlikte hayellerim, rengarenk balonlarım da gidiyor...

sanki ölüyorum.. nefes alamıyorum...